Her şeyi erteleme öteleme durumuna pek anlam veremiyorum. Yanlış yoldayım fakat yol çok güzel diyorlar ya hah o evredeyim. Erteleye erteleye 36 olduk iyi mi ? Dönüp baktığımda iyi ki yapmışım ya dediğim bir durum yok maalesef. Başladığım onlarca hikaye yarım kalmış, yapmak istediğim elişi motifi bile ortada kalmış yetim misali.
Her pazar ve cuma nedense yapmadığım şeyler aklıma gelir. Cuma günü olunca ' yine sıfır eforla bitirdik haftayı, bu hafta sonu güzel plan yapayım pazartesi başlarım.' Pazar günü olunca planın son aşamaları tamamlanır ertesi güne heyecan ve istekle uyanılır. Alarm çalar saat 6,30 evet 6,30 da neden kalkıyorum derseniz bende bilmiyorum ona bir ara değinirim. Sonra tık kalkıyorum, elimi yüzümü yıkıyorum diye devam etmicem direkt geri yatıyorum ya bu saatte neden uyandım ben diyerekten gömülüyorum yastığa.
Sonra ikinci alarm sesine kalkıyorum ohooo saat 7 olmuş sanki 3 gündür uyuyor muşum gibi kalkıyorum. Kahvemi koyuyorum, bilgisayarı açıyorum hemen yazı yazmaya başlıyorum demek isterdim ama maalesef telefonu elime alıp, sosyal medyada videolar izleyip, gözümde kalan son düzgün hücreleri de kulaklarımdan akıtıyorum. Valla bravo bana.
Peki bunu yaptığımı ne zaman fark ediyorum. Ya şarjım bitiyor ya da kızım uyanıp anne napıyorsun dediği zaman idrak ediyorum. Ben onun yaşındayken sosyal medya yoktu, ne güzel çocukluk geçirdik sürekli oyunlar eğlenceler ( Travmalarımı sonra anlatırım) derken bu yaşa geldik.
Evet yine bir cuma günündeyiz. Planlarımızı yapalım. Pazartesi başlayalım. Hazır mıyız gençler ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder